صادرات و تأثیر آنها بر اقتصاد

چه کشورهایی صادر می کنند

مشاغل در جایی که از مزیت رقابتی برخوردار باشند کالاها و خدمات  را صادر می کنند . این بدان معنی است که آنها از هر شرکت دیگری در ارائه آن محصول بهتر هستند. 

آنها همچنین مواردی را صادر می کنند که نشان دهنده مزیت نسبی کشور است  . کشورها دارای مزایای نسبی در کالاهایی هستند که توانایی تولید طبیعی دارند. به عنوان مثال ، کنیا ، جامائیکا و کلمبیا آب و هوای مناسبی برای پرورش قهوه دارند. 3  این امر به صادرات قهوه در صنایع آنها کمک می کند.

جمعیت هند مزیت نسبی آن است. کارگران این شرکت انگلیسی صحبت می کنند ، که به آنها به عنوان کارگران مرکز تماس با قیمت مناسب امتیاز می دهد . 4  چین به  دلیل سطح پایین زندگی در تولید از مزیت مشابهی برخوردار است . 5  کارگران این سازمان می توانند با حقوق کمتری نسبت به افراد در کشورهای پیشرفته زندگی کنند. 

چگونه صادرات بر اقتصاد تأثیر می گذارد

اکثر کشورها می خواهند صادرات خود را افزایش دهند. شرکت های آنها می خواهند فروش بیشتری داشته باشند. اگر آنها تمام توان خود را به جمعیت کشورشان فروخته اند ، پس می خواهند در خارج از کشور نیز بفروشند. هر چقدر بیشتر صادر کنند ، مزیت رقابتی آنها بیشتر است. آنها در زمینه تولید کالاها و خدمات تخصص کسب می کنند. آنها همچنین در مورد چگونگی فروش به بازارهای خارجی دانش کسب می کنند.

دولت ها صادرات را تشویق می کنند. صادرات باعث افزایش مشاغل ، دستمزد بالاتر و بالا بردن سطح زندگی ساکنان می شود. 6  به همین ترتیب ، مردم شادتر می شوند و احتمالاً از رهبران ملی خود حمایت می کنند.

صادرات همچنین ذخایر ارزی  موجود در بانک مرکزی کشور را افزایش می دهد  . 7

  خارجی برای صادرات یا به ارز خود و یا دلار آمریکا پرداخت می كنند . کشوری با ذخایر زیاد می تواند از آن برای مدیریت ارزش واحد پول خود استفاده کند. آنها به اندازه کافی ارز خارجی دارند که بتوانند با ارز شخصی خود بازار را غرق کنند. این امر هزینه صادرات آنها در سایر کشورها را کاهش می دهد.

کشورها همچنین از منابع ارزی برای مدیریت نقدینگی استفاده می کنند . این بدان معناست که آنها می توانند تورم را کنترل کنند ، که پول زیادی برای تعقیب کالاهای کم است. برای کنترل تورم ، آنها از ارز خارجی برای خرید ارز خود استفاده می کنند. این باعث کاهش عرضه پول می شود و ارزش پول محلی بیشتر می شود.

کشورها به سه طریق صادرات را تقویت می کنند

سه روش برای تلاش برای افزایش صادرات توسط کشورها وجود دارد. اول ، آنها از حمایت گرایی تجاری استفاده می  کنند  تا به صنایع خود مزیت دهند. این معمولاً شامل  تعرفه هایی است که قیمت واردات را افزایش می دهد. آنها همچنین   به صنایع خود برای كم كردن قیمت ها یارانه می دهند. اما به محض شروع این کار ، کشورهای دیگر نیز با همان اقدامات مقابله به مثل می کنند. این جنگ های تجاری تجارت بین المللی را برای همه پایین می آورد. به عنوان مثال ، تعرفه اسموت-هاولی 65٪ تجارت را کاهش داد و رکود بزرگ را بدتر کرد  .

کشورها همچنین با مذاکره در مورد توافق نامه های تجاری صادرات را افزایش می دهند  . آنها صادرات را با کاهش حمایت از تجارت تقویت می کنند. سازمان تجارت جهانی  سعی به مذاکره توافق چند جانبه در میان 149 نفر از اعضای آن است. توافق نامه به اصطلاح دوحه تقریباً موفق شد. 10  اما اتحادیه اروپا و ایالات متحده از حذف یارانه های مزرعه خودداری کردند.

در نتیجه ، اکثر کشورها سالها به توافق نامه های دوجانبه  یا توافق نامه تجارت منطقه ای اعتماد کردند. اما در سال 2015 ، دولت اوباما در مورد مشارکت بین اقیانوس آرام مذاکره کرد . 11  در سال 2017 ، دولت ترامپ کناره گیری کرد. 12  اما کشورهای دیگر توافق نامه را بدون ایالات متحده تکمیل کردند. 13

سومین راهی که کشورها صادرات را تقویت می کنند پایین آوردن ارزش ارزهایشان است. این باعث می شود قیمت های صادراتی آنها در کشور پذیرنده نسبتاً پایین باشد. بانک های مرکزی این کار را با کاهش نرخ بهره انجام می دهند . همچنین یک دولت می تواند ارز بیشتری چاپ کند یا ارز خارجی بخرد تا ارزش آن را بیشتر کند. کشورهایی که سعی می کنند با کاهش ارزش پول خود به رقابت بپردازند ، به داشتن در جنگ های ارزی متهم می شوند  .